راهپیمایی مردم ایران در سی ویکمین سالگرد انقلاب اسلامی مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفته و بازتاب گسترده ای داشته است. فصل مشترک همه این تحلیلها، ناتوانی حکومت از نمایش قدرت به رغم استفاده از تمامی امکانات نظامی است.
توماس آوناریوس، در تفسیری در روزنامهی آلمانی «زود دویچه» مینویسد: «پرزیدنت محمود احمدینژاد، در برابر صدهاهزار ایرانی هلهلهکنندهای که رژیم از سراسر کشور به تهران آورده بود، در سیویکمین سالگرد انقلاب، ایران را "کشور اتمی" خواند. همزمان نیروهای اپوزیسیون از سوی گروههای ضربت رژیم مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. و این چیزی بود که در تلویزیون دولتی نشان داده نشد. رسانههای بینالمللی از گزارشدهی دربارهی اعتراضات محروم بودند و اینترنت و خطوط تلفن همراه، بطور پیشگیرانه از سوی رژیم فلج شده بودند. اگر چه چند صحنهای از سرکوب نیروهای معترض راه خود را به بیرون از ایران گشود، ولی تا آنجا که به نظر میرسد، سالگرد انقلاب برای نیروهای اپوزیسیون موفق برگزار نشد».
روزنامهی «لیبراسیون» چاپ پاریس مینویسد: «در سیویکمین سالگرد انقلاب ایران، پرزیدنت احمدینژاد دستکم موفق به یک کار شد: او دهان کشور خود را دور از چشم جهانیان بست. دربارهی بسیج اپوزیسیون اطلاع چندانی در دست نیست. گزارشگران چند خبرگزاری که به مراسم رسمی برده شده بودند از شنیدن صدای تیر از محلات مختلف تهران خبر میدهند. از زمانی که محمود احمدینژاد با تقلب در ماه ژوئن دوباره به عنوان رییسجمهوری انتخاب شد، تا کنون حتا به اندازهی یک بند انگشت هم از استراتژی خود منحرف نشده است. نسیم اصلاحات و آزادی که لحظهای بر جمهوری اسلامی وزیدن گرفته بود، با وحشت و ترور سرکوب شد»
روزنامهی ایتالیایی «کوریره دلاسرا» چاپ میلان مینویسد: «رژیم تهران با توجه به ادامهی امواج اعتراضی دچار وحشت شده است. نقض منظم حقوقبشر به همراه تهدیدها دربارهی پیشرفت برنامهی اتمی در ایران، به سلاحهایی تبدیل شدهاند که دولت احمدینژاد در تهران توسط آنها، استواری و یکپارچگی خود را به جهانیان نمایش میدهد. ولی اعتراضهای سمج اپوزیسیون که با بازداشتهای خودسرانه و تهدیدهای فیزیکی همراه است، در برابر کسانی که انتظار چنین امواج محکمی از اعتراض را در برابر یک نظام اقتدارگرا و سرکوبگر نداشتند، صحنهای باورنکردنی به نمایش میگذارد. برای نخستین بار پس از سیسال، رژیم در تهران قادر به کنترل وضعیت نیست و هراس آن آغاز شده است
لوموند چاپ فرانسه هم می نویسد: « امّا باید دید برای به دست آوردن این پیروزی، یا شاید بتوان گفت شبه پیروزی، چه بهائی پرداخت شد. نیروهای انتظامی، پاسداران انقلاب، شبه نظامیان بسیج و نیروهائی که از تمامی شهرها فراخوانده شده بودند و حتی نیروهای ذخیره به فاصله یک متر به یک متر خیابان ها را مسدود کرده بودند و به طرز بی سابقه ای پایتخت را در محاصره خود دراورده بودند. امّا به رغم اتخاذ همه این تدابیر، هزاران تن از معترضین نه تنها در تهران که در شیراز، اصفهان، مشهد و تبریز به خیابان ها ریختند. پخش مستقیم سخنرانی رئیس جمهور از تلویزیون سه بار با اخلال مواجه شد زیرا از خلال صفوف هواداران احمدی نژاد که اغلب با اتوبوس به محل آورده شده بودند و به نحو احسن از آن ها پذیرائی می شد فریاداعتراض کسانی که توانسته بودند در دژ حفاظت شده میدان آزادی رسوخ کنند به گوش می رسید».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر