مهدي احساني
علی رغم ظاهر مسئله که گفته می شود جنبش اولین شکست خود را پذیرفت یا به قول موافقان دولت " چشم فتنه کور شد " آنچه که از تظاهرات روز 22 بهمن بر می آید نشانه ی اولین پیروزی مهم جنبش سبز می باشد.
در تظاهرات دیروز بر خلاف سعی در کم جلوه دادن جمعیت آنچه مهم است وجود نیروهای امنیتی بسیار زیاد است که نشان دهنده ترس زیاد حکومت از مخالفان است. در واقع پس از 9 ماه فتح خاکریزهای اولیه حکومت توسط سبزها در تظاهرات 22 بهمن با به خطر انداختن خط مقدم حکومت، ترس را در جان آن نهادینه کردند. علی رغم نظریه تعویض تاکتیک اعتراض، فکر می کنم بهترین روش همین روش موجود تظاهرات در مقابل تظاهرات می باشد که باعث فلج کردن دولت در مقابله با معترضین در صورت فرسایشی و تداوم این حرکت می باشد.
دولت پس از دیدن نمایش قدرت مخالفان و به خطر افتادن مشروعیت نظام سعی در کشاندن مردم به هر طریق به صحنه جهت ترمیم چهره ی مشروع از دست رفته ی خود کرد که اوج آن در 9 دی و 22 بهمن بود که با روش های اجباری، تطمیع و کشاندن دانش آموزان و کارمندان تا حدودی موفق گردید چنانچه که با نیم نگاهی به پلاکاردهای حمل شده توسط جمعیت در بیش از 80 درصد آنها متعلق به دبیرستان ها، راهنمایی ها و هنرستان ها، و یا بسیج دانشجویی و ادارات مختلف می باشند.
وجود انبوه نیروهای نظامی و امنیتی در میان جمعیت باعث شد که بسیاری از معترضین نتوانند منظور خود از تظاهرات را نشان داده و ناچار جزوی از انبوه جمعیت گردند که به اصطلاح در تظاهرات موافقین شرکت کردند از سوی دیگر تهدید ها و اعدام ها و سرکوب های چند هفته ی اخیر که جهت ترساندن مخالفین صورت گرفت نیز تا حدودی تاثیرگذار بود اما وجه مهم همانا شرکت بسیاری از معترضین علی رغم این مسایل بود. فراموش نکنیم که شاه نیز در دوران سرکوب به هر روشی روی آورد و حتی دست آخر با کشاندن تانک در خیابان نیز نتوانست معترضین را شکست دهد و ما تا آن مرحله راه بسیار داریم.
این بار حکومت با قشون کشی نیروهای امنیتی از تمامی شهرها و کشاندن اتوبوس های حامل تظاهرکنندگان به تهران به صورت نیم بند توانست فضای تهران را در دست گیرد، اما آیا به راستی در صورت تداوم تظاهرات معترضین می تواند به همین شکل عمل کرده و با قطع پیامک، موبایل، اینترنت و ماهواره و آوردن هر روزه ی نیروهای امنیتی و تظاهر کنندگانی به تهران کارایی خود را از دست ندهد؟
علی رغم ظاهر مسئله که گفته می شود جنبش اولین شکست خود را پذیرفت یا به قول موافقان دولت " چشم فتنه کور شد " آنچه که از تظاهرات روز 22 بهمن بر می آید نشانه ی اولین پیروزی مهم جنبش سبز می باشد.
در تظاهرات دیروز بر خلاف سعی در کم جلوه دادن جمعیت آنچه مهم است وجود نیروهای امنیتی بسیار زیاد است که نشان دهنده ترس زیاد حکومت از مخالفان است. در واقع پس از 9 ماه فتح خاکریزهای اولیه حکومت توسط سبزها در تظاهرات 22 بهمن با به خطر انداختن خط مقدم حکومت، ترس را در جان آن نهادینه کردند. علی رغم نظریه تعویض تاکتیک اعتراض، فکر می کنم بهترین روش همین روش موجود تظاهرات در مقابل تظاهرات می باشد که باعث فلج کردن دولت در مقابله با معترضین در صورت فرسایشی و تداوم این حرکت می باشد.
دولت پس از دیدن نمایش قدرت مخالفان و به خطر افتادن مشروعیت نظام سعی در کشاندن مردم به هر طریق به صحنه جهت ترمیم چهره ی مشروع از دست رفته ی خود کرد که اوج آن در 9 دی و 22 بهمن بود که با روش های اجباری، تطمیع و کشاندن دانش آموزان و کارمندان تا حدودی موفق گردید چنانچه که با نیم نگاهی به پلاکاردهای حمل شده توسط جمعیت در بیش از 80 درصد آنها متعلق به دبیرستان ها، راهنمایی ها و هنرستان ها، و یا بسیج دانشجویی و ادارات مختلف می باشند.
وجود انبوه نیروهای نظامی و امنیتی در میان جمعیت باعث شد که بسیاری از معترضین نتوانند منظور خود از تظاهرات را نشان داده و ناچار جزوی از انبوه جمعیت گردند که به اصطلاح در تظاهرات موافقین شرکت کردند از سوی دیگر تهدید ها و اعدام ها و سرکوب های چند هفته ی اخیر که جهت ترساندن مخالفین صورت گرفت نیز تا حدودی تاثیرگذار بود اما وجه مهم همانا شرکت بسیاری از معترضین علی رغم این مسایل بود. فراموش نکنیم که شاه نیز در دوران سرکوب به هر روشی روی آورد و حتی دست آخر با کشاندن تانک در خیابان نیز نتوانست معترضین را شکست دهد و ما تا آن مرحله راه بسیار داریم.
این بار حکومت با قشون کشی نیروهای امنیتی از تمامی شهرها و کشاندن اتوبوس های حامل تظاهرکنندگان به تهران به صورت نیم بند توانست فضای تهران را در دست گیرد، اما آیا به راستی در صورت تداوم تظاهرات معترضین می تواند به همین شکل عمل کرده و با قطع پیامک، موبایل، اینترنت و ماهواره و آوردن هر روزه ی نیروهای امنیتی و تظاهر کنندگانی به تهران کارایی خود را از دست ندهد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر